شووا 19 (1944)، تابستان. تامارو، سربازی که آرزو داشت هنرمند مانگا شود، در پایان جنگ اقیانوس آرام در جزیره پللیو بود. این جزیره بهشتی پوشیده از جنگل های زیبا و احاطه شده توسط دریایی از صخره های مرجانی بود. همچنین میدان جنگی بود که در آن 50000 سرباز از ژاپن و ایالات متحده یکدیگر را کشتند. در آن زمان، 40000 نیروی نخبه آمریکایی در تلاش برای تصرف این فرودگاه که به عنوان بهترین فرودگاه در شرق آسیا معرفی می شد، حمله کردند. به پادگانی متشکل از 10000 سرباز ژاپنی دستور داده شد تا با متجاوزان مقابله کنند و حمله را "به طور کامل تحمل کنند". چرا جنگیدند و در این جزیره کوچک دور از وطنشان چه فکری داشتند؟!؟ کارنامه ای از حقیقت فراموش شده از جوانانی که در دوران «جنگ» زندگی می کردند! (منبع: هاکوسنشا، ترجمه)